Σε κάθε μικρή ή μεγάλη ανθρώπινη κοινότητα , σε χωριά και πόλεις , οι ραφτάδες αποτελούσαν μιαν αξιοσέβαστη επαγγελματική τάξη απόλυτα αναγκαία για την ζωή των ανθρώπων της . Το πόσο πολύ είναι ζυμωμένη η ραφτική και ο ράφτης μέσα στην ανθρώπινη κοινωνική συνείδηση φαίνεται και από το γεγονός ότι έχουν μια σημαντική παρουσία τόσο στην ελληνική όσο και στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια παράδοση μέσα από τα παραμύθια, τις παραδόσεις , τα τραγούδια , τα αινίγματα , τις παροιμίες , κλπ ενώ για πολλούς ανθρώπους το επάγγελμα «ράφτης» έγινε επώνυμο «Ράφτης» !
Στη Βόνιτσα η τέχνη της «Ραπτικής» άνθισε κυριολεκτικά αφήνοντας στη συλλογική μνήμη τα ονόματα εξαίρετων Ραφτών , που φρόντισαν με περισσή επιμέλεια και ραπτική τεχνική για την ενδυμασία των αντρών εκείνων των εποχών .
Ένας απ’ αυτούς είναι και ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΖΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ, ο τελευταίος εν ενεργεία ράφτης της Βόνιτσας και της ευρύτερης περιοχής !
Amartolos vonitsa
