ΤΗΝ ΒΟΝΙΤΣΑ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΨΗΛΑ ΑΛΛΑ Η ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΕ. ΗΤΑΝ «ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ».

Οι ήχοι της φιλαρμονικής δεν θα ακουστούν στο ενετικό κάστρο φέτος, αλλά και ούτε η φωνή κάποιου Πασχαλίδη, κάποιου Παπακωνσταντίνου η κάποιου Λέκκα με τις  φωνούλες των μικρών μαθητών από το νησάκι της  Κουκουμίτσας.

Απογοητεύτηκα πραγματικά, γιατί πίστευα πως η Βόνιτσα τουλάχιστον σε αυτό κάνει την διαφορά , προσγειώθηκα γρήγορα όμως,  και δυστυχώς συμβιβάστηκα με την πραγματικότητα της μετριότητας ολάκαιρης της περιοχής μας. 

Αν αληθεύει το γεγονός πως καμιά εκδήλωση δεν θα γίνει φέτος στο νησάκι της Κουκουμίτσας αλλά και στο όμορφο κάστρο της Βόνιτσας, τότε όλα χάνουν την διαφορετικότητά τους, χάνουν την αξία τους και στη Βόνιτσα.

Με λίγα λόγια οι εκδηλώσεις γίνονται  όλες στην παραλία που  έχει κόσμο και όχι ο κόσμος να πάει στην εκδήλωση, μόνο για την εκδήλωση, γεγονός είναι πολύ λυπηρό για όλους. 

Δεν μπορεί πλέον κανένας να αντισταθεί στην κρίση της κοινωνίας μας με τίποτα, άνθρωποι της Βόνιτσας που εκτιμούσα και θαύμαζα, μάλλον συμβιβάστηκαν ή κουράστηκαν και αυτοί, αυτό δεν σημαίνει πως δεν εκτιμώ το έργο τους και τι πρόσφεραν μέχρι σήμερα.

           
Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω το σκεπτικό των διοργανωτών  αλλά και την στόχευσή τους, με την έννοια ότι δεν είναι δυνατόν να ζούμε  στην Βόνιτσα και αντί να αναδείξουν  το καταπληκτικό  τοπίο και την αισθητική της Κουκουμίτσας, την υποβλητική ομορφιά του κάστρου, να πραγματοποιούν συνηθισμένες  εκδηλώσεις, μέσα στο πλήθος, χωρίς να αναδεικνύεται η μοναδικότητα της περιοχής μας.

          
Θεωρώ επίσης  πως σκοπός κάθε εκδήλωσης είναι να προσελκύσει το κοινό και νομίζω ότι αυτός ο κόσμος  είχε ανεβάσει πια τις απαιτήσεις του ψηλά, λίγο πάνω από το συνηθισμένο που προσφέρεται πια σε κάθε πόλη και χωριό, που δεν διαθέτει κάτι τόσο μοναδικό να παρουσιάσει. 
Είναι αυτές οι δύο ώρες των συναυλιών στην Κουκουμίτσα με την μουσική, την δροσιά, το φεγγάρι, την θάλασσα, απίστευτη εμπειρία για όσους το έχουν βιώσει όπως εγώ τα τελευταία χρόνια μετά το γάμο μας με την Βόνιτσα, αλλά και το κάστρο φωτισμένο μόνο του, πανέμορφο,  να πλημμυρίζει από τους ήχους της φιλαρμονικής μας.
        

Κρίμα, πολύ κρίμα γιατί οι εκδηλώσεις οι οποίες έχουν να δώσουν κάτι, χάνουν την αξία τους και  μπερδεύονται αναγκαστικά στο πλήθος και στον κόσμο  της παραλίας ανάμεσα στα ποτά, τις μπύρες και τα ψητά, η ψυχαγωγία μπερδεύτηκε με την διασκέδαση, την ποιότητα και την ποσότητα και ο πολιτισμός με το εγώ του καθενός μας.

Απλά και μόνο θα δείχνουμε και θα λέμε, να αυτό είναι το Ενετικό μας Κάστρο, αυτό είναι το πανέμορφο νησάκι μας η Κουκουμίτσα που μέχρι και οι γάμοι απαγορεύτηκαν στο εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου που βρίσκεται μέσα.   

Όσο κι αν ακούγεται κοινότυπο, πιστεύω ότι οι εκδηλώσεις του καλοκαιριού σε κάθε τόπο, είναι μια χρυσή ευκαιρία να αναδειχτεί στα μάτια των κατοίκων και των επισκεπτών  η ταυτότητα της περιοχής, το στοιχείο αυτό που θα την κάνει αξέχαστη, είτε αυτό είναι το τοπίο , είτε η πολιτιστική ταυτότητα με την δουλειά της φιλαρμονικής, των χορευτικών τμημάτων, των θεατρικών, των πολιτιστικών συλλόγων, όλο αυτό δηλαδή που συνθέτει την περιοχή μας  και την κάνει ιδιαίτερη. 

Ελπίζω πραγματικά και περιμένω μια δεύτερη σκέψη, μια δεύτερη ευκαιρία για την περιοχή μας, για εμάς τους ίδιους στο κάτω κάτω για τα παιδιά μας που τα έμαθαν να κοιμούνται την μέρα και να ξυπνούν τη νύχτα «έκαναν τη νύχτα μέρα»

Οι σκέψεις που έγραψα παραπάνω δεν έχουν στόχο να θίξουν κανέναν ούτε να στοχοποιήσουν κάποιον παρά μόνο είναι δικές μου σκέψεις και τίποτε άλλο και αναφέρονται μόνο στη Βόνιτσα προς το παρόν, γιατί από αυτή, μπορεί να είχα μεγαλύτερες απαιτήσεις στον τομέα αυτόν. 
Αν μερικοί πιστεύουν πως αυτά ξεκινούν από ψηλά μάλλον κάνουν λάθος, γιατί οι ψηλά προσαρμόζονται στο τι ζητάμε και τι θέλουμε εμείς, εμείς ανεβοκατεβάζουμε το ύψος στον πήχη, όπως μας βολεύει.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ

ΚΙ ΕΔΩ

Κουτιβής Δ. Ευάγγελος