Yποτίθεται πως θέλει και λίγο τρέλα για να κοντράρεις ένα Σύστημα.
Με αυτό το αξίωμα μεγάλωσα και πάντα φρόντιζα να μην κάνω άσκοπες κοντρίτσες γιατί μαύρο φίδι που θα μ’ έτρωγε…
Έβλεπα κατά καιρούς άλλους πιο τολμηρούς που ήταν κάπως πιο "φωναχτεροί" και έβγαιναν και σε διαδηλώσεις, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα αν κατάφεραν κάτι! Σαν να έβγαιναν για να βγουν ένα πράγμα, σαν μια υποχρέωση προς την όποια ιδεολογία…
Με τα χρόνια παρατήρησα ότι αυτοί έστω οι πιο μαχητικοί γινόντουσαν όλο και λιγότεροι, σαν είδος προς εξαφάνιση, και βαθιά μέσα μου ο μικρο-Αστούλης χαιρόταν, γιατί μειδιώντας αισθανόταν δικαιωμένος που άπαντες όλοι συνετίστηκαν και κατάλαβαν ότι δεν έχει νόημα να κάνεις κοντρίτσες…
Εδώ υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα που θα σε λιώσουν σαν ρώγα από σταφύλι. Κάπου κυκλοφορεί και το μαύρο φίδι, περί του οποίου οι γονείς μου ήταν απολύτως πεπεισμένοι ότι σου την τραβάει τη δαγκωνιά αν είσαι άτακτος!
…Κοίτα όμως πώς τα ’φερε η ζωή και βρεθήκαμε εμείς τα γκρίζα ανθρωπάκια στο Προσκήνιο της Ιστορίας, να πρωταγωνιστούμε στη μεγαλύτερη Οικονομική και Πολιτική Κρίση μετά το Β! Παγκόσμιο.
…Κοίτα να δεις που βάλθηκε η Ιστορία να μας ξεμπροστιάσει για τα μικρά μας γκρίζα ψεματάκια που βολικά σαν λιχουδιά μας ζέσταιναν στον καναπέ, τις δεκαετίες της ‘καλοβολής’.
Πώς τα ’φερε απ’ εδώ … πώς τα ’φερε απ’ εκεί και σαν να άναψε ένας προβολέας από πάνω μου για να με ξεκουκουλώσει μπροστά στο σκοτεινό κοινό, την ώρα που η παράσταση του παραλόγου είναι στα ντουζένια της,
και με βρίσκει άφωνο και πιασμένο στα πράσα … εξαπίνης,
εν μέσω πείνης!!!
Σαν να μου περνάει απ’ το μυαλό ότι για πολλά μα πολλά χρόνια ήμουν ψευτράκος όταν παρίστανα τον σώφρονα ρεαλιστή.
Σαν να έχω δεύτερες σκέψεις τώρα που ο προβολέας με ξεγύμνωσε καθότι εγώ είμαι το κυρίως πιάτο στο Μαύρο Φίδι που παραμεγάλωσε και άρχισε να τα κατατρώει όλα.
Το άφησα και μεγάλωσε και τώρα θέλει Γή και Ύδωρ … το άτιμο. Εκεί κάτω απ’ τον Καναπέ μου, τον Ιερό και Απαραβίαστο, μεγάλωνε και χόντραινε, και με άφηνε να χάσκω την Τι Βι, αυτάρεσκος που ήμουνα … ρεαλιστής. Που ήμουνα πραγματιστής – ψευτράκος.
Αυτό με ανέθρεψε και με έκανε τώρα έναν μεσήλικα ΨΕΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΗ, ηττημένο και προσκυνημένο, και απ’ ότι φαίνεται καί ψιλοξευτιλισμένο.
Τί να κάνεις;
Μπόρα είναι θα περάσει…
Σαν να το ακούω βαθιά μέσα στο κεφάλι μου: “Το σπίτι σου να κοιτάς εσύ και τη φαμίλια σου, και άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα…”
“Ακούς; Άστα αυτά τα τρελά, σου λέω…!”
Δυστυχώς, το σπίτι μου είναι πλέον η Tρύπα, και ο Ψευτοπραγματισμός μου το μαγικό φίλτρο που κάνει τον Κατηραμένο Όφι να θεριεύει.
Ατυχήσαμε αγαπητοί,
διότι η Πραγματικότητα για μία ακόμη φορά στην Παγκόσμια Ιστορία έκανε Αυτό …… που ξέρει καλύτερα = Ήρθε και μας συνάντησε φάτσα κάρτα, πάνω στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ…
macroskopio