Μαραθώνιος στο Κιλιμάντζαρο ( Τανζανία ) .
Nzuri Asubuhi (=Καλημέρα , στην γλώσσα των Σουαχίλι !) αγαπητοί φίλοι !
Όταν πηγαίνουμε να τρέξουμε στον Μαραθώνιο της Αθήνας , τις προηγούμενες ημέρες κάνουμε και μια βόλτα από την έκθεση .
Εκεί λοιπόν , μεταξύ άλλων , μοιράζουνε κι ένα περιοδικό το οποίο περιέχει όλους τους αγώνες που γίνονται σε όλο τον κόσμο . Την πρώτη χρονιά που πρωτάρχισα να τρέχω , βλέποντας αυτό το περιοδικό και ξεφυλλίζοντας το , είδα μεταξύ άλλων και για τον Μαραθώνιο στο Κιλιμάντζαρο και εξεπλάγην ‘’Μά γίνεται και εκεί αγώνας ?!!΄΄ !!
Ποτέ , ούτε μια στιγμή , δεν φαντάστηκα , ότι μετά από 7 έτη τρεξίματος , οι δρόμοι μπορεί να με οδηγούσαν στην πόλη Moshi ( έχει υψόμετρο 900 μέτρα περίπου ) , όπου διεξάγεται ο εν λόγω αγώνας !!!
Στις 26 Φεβρουαρίου του 2017 , είχα την τιμή να τρέξω σε αυτόν τον Μαραθώνιο . Έτυχε να βρίσκομαι εκείνες τις ημέρες εκεί γύρω , για επαγγελματικούς λόγους και έτσι τίμησα με την παρουσία μου και την συμμετοχή μου τον εν λόγω μαραθώνιο . Είχα αποφασίσει ότι θα τον τρέξω ‘’τουριστικά’’ , ως εμπειρία και μόνο , μιας δεν είχα καμία σχετική προπόνηση για αγώνες , αφού αρκετό καιρό τώρα δεν τρέχω καν διότι με ταλαιπωρεί μια ‘’ενόχληση’’ στο γόνατο μου .
Δεν έχω να σας πω πληροφορίες σχετικά με την διαδικασία εγγραφής μου , διότι μερίμνησαν οι συνάδελφοι μου , που εργάζονται εκεί . Αυτοί άλλωστε μου τον πρότειναν και με ενημέρωσαν σχετικά …
Το μόνο που έκανα , ήταν να εντοπίσω αρκετό καιρό πριν , που ακριβώς διεξάγεται αυτός ο Μαραθώνιος , τι καιρικές συνθήκες επικρατούν και να μάθω λεπτομέρειες σχετικά με την διαδρομή ( ανηφόρες , κατηφόρες , υψόμετρο κλπ ) . Οι οποίες πληροφορίες ήταν άκρως καθησυχαστικές ( δυστυχώς! ) , παρά το γεγονός ότι δεν ήταν και πολύ σαφής , όπως θα ήθελα !!! Και στο σάητ της διοργάνωσης είδα ότι έλεγε για 9000 συνολικά δρομείς-συμμετέχοντες !!!
Χωρίς την ιδιαίτερη υδατανθράκωση & ενυδάτωση τις προηγούμενες ημέρες και μετά από ένα πολύωρο ( 9 ώρες !!! ) ταξίδι οδικώς το Σάββατο βράδυ, ώρα 10.00 , στις 25 Φεβ. , φθάσαμε (μαζί με τους 2 συνάδελφους μου , τον Παναγιώτη και τον Νίκο ) στο ξενοδοχείο όπου μας περίμεναν και οι υπόλοιποι 13 ( τοπικοί ) συνάδελφοι μας και δειπνήσαμε όλοι μαζί . Ο συνάδελφός μου Παναγιώτης (των 6 ωρών Μαραθώνιο! ) και εγώ θα τρέχαμε στα 42 χιλιόμετρα , ο Νίκος πρώτη φορά στα 21 και οι υπόλοιποι στα 5 χιλ ! ( Ξαφνιάστηκα και αναρωτήθηκα ‘’πως και δεν τρέχει κανείς από τους τοπικού συναδέλφους ,στα 42 , μιας και είναι στην χώρα τους ? Μήπως ξέρουν κάτι που δεν το ξέρουμε εμείς ?!! )
Εκεί μας έδωσαν τον φάκελο με τους αριθμούς μας . Στο πίσω μέρος υπήρχε και το ηλεκτρονικό τσιπ για την καταγραφή του χρόνου . Επίσης μια μπλούζα της εταιρείας μας και ένα σορτσάκι . Πρώτη κίνηση , ( αφού πρώτα είδα ότι είχα το Νο 61 (!!!) ) που έκανα ήταν να ελέγξω αν έχει παραμάνες ο φάκελος . Δεν είχε !!! Ευτυχώς είχα προνοήσει και είχα φέρει δικές μου και κάλυψα εύκολα και όλους τους υπόλοιπους συναδέλφους μου !!!
Ο αγώνας λόγω των υψηλών θερμοκρασιών θα ξεκινούσε στις 06:30 το πρωί και έτσι κατά της 11 αποσυρθήκαμε στα δωμάτια μας , για την όποια προετοιμασία , περισυλλογή κλπ κλπ
Αν και είχε επισημανθεί και ειπωθεί σαφέστατα (…) το τι και το πώς , εν τούτοις επειδή συνηθίζεται σε τούτες τις χώρες ‘’αλλοίωση του ωραρίου’’….το πρωινό ήταν πενιχρότατο.
Ωρα 5+ ( αν και είχαμε συμφωνήσει ώρα 04:30 …γκρρρρ ) αναχωρήσαμε με ένα μικρό λεωφορείο όλοι μαζί , με τελικό προορισμό το Στάδιο της πόλης Moshi , από όπου και θα γίνονταν οι εκκινήσεις (Ο Μαραθώνιος ξεκινούσε στις 06:30 , ο Ημιμαραθώνιος στις 07:00 για τους μικρότερους δεν ξέρω να σας ενημερώσω ) .
Φτάσαμε γύρω στις 06:10 , πολύ κοντά στο στάδιο , αν και γίνονταν ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα . Παρκάραμε σε σημείο όπου μας υπέδειξαν , βγάλαμε τα ρούχα που φορούσαμε ως προστασία και τα δώσαμε σε άνθρωπο όπου θα μας τα έδινε ασφαλώς μετά …
Με την ψυχή στο στόμα , αποχαιρετιστήκαμε με τους υπόλοιπους τοπικούς συναδέλφους (αυτοί μετά το τέλος των 5χιλ. θα ξεκινούσαν ταξίδι επιστροφής , διαρκείας 10 ωρών !) και μαζί με τον συνάδελφο Παναγιώτη , αγχωμένος αλλά και χαρούμενος ( γίνεται αυτό? Δεν ξέρω ! ) , ρωτώντας , αρχίσαμε να πηγαίνουμε όντας ακόμη μισοσκόταδο , για το στάδιο . Φτάνοντας εκεί , ακούμε από τα ηχεία ότι 7-8 λεπτά ξεκινά ο αγώνας !! Ρωτήσαμε σε ποιο ακριβώς σημείο είναι η εκκίνηση και αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς τα εκεί . Δεν υπήρχαν μπλοκ κλπ όπως ξέρουμε γίνεται στην Αθήνα μας , μη βλέποντας και πολλούς δρομείς πήγαινα όλο και πιο μπροστά , ο Παναγιώτης ακολουθούσε και φθάσαμε στο…νήμα εκκίνησης , μια ασπροκόκκινη ταινία οδικής σήμανσης !!!!!!
Δεξιά κ αριστερά ήταν στημένα τα μηχανήματα εκκίνησης .
Ο Παναγιώτης με τραβάει προς στιγμήν να πάω πιο πίσω και τον βλέπω λιγάκι έκπληκτο που βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή !!χα χα χα !! Και του φωνάζω ‘’έλα ρε φίλε , μια φορά κι εμεί μπροστά στην γραμμή εκκίνησης μαραθωνίου , πότε άλλοτε θα μας ξανασυμβεί αυτό?!!!’’ και παραμένω στην θέση μου !!! Οι σέλφι να μην έχουν τελειωμό …Αντευχόμενοι , χωρίζουμε και δίνουμε ραντεβού στον τερματισμό !! Δεν φοράω ρολόι για να βλέπω τον χρόνο μου , δεν με απασχολεί ο χρόνος , τουριστικά θα τρέξουμε , όσο πάει !! Φοράω μια μπανάνα μέσης , όπου έχω το τηλέφωνο , και ένα μικρό μπουκαλάκι νεράκι !!!
Η μέρα έχει έρθει για τα καλά σχεδόν…Η ζέστη είναι αισθητή , θα έχουμε κάπου στους 20 βαθμούς …ώρα 06:30 το πρωί !!!
Αν είδα καλά ( φωτογραφίες από την εκκίνηση ακόμη , μία εβδομάδα τώρα , δεν έχω εντοπίσει ) , πρέπει να ήμουν ο μόνος λευκός δρομέας καταμεσής στην γραμμή εκκίνησης !! Γυρίζω και κοιτάζω πίσω μου …δεν βλέπω παραπάνω από 400 δρομείς όλους κι όλους ! Στα αριστερά μου , είναι ένας δρομέας – τσαμπιόνι μάλλον, όπου του πιάνω την κουβέντα , αλλά λίγα λόγια , δεν έχει και πολύ όρεξη !! Δεξιά μου μια γυναίκα , επίσης τσαμπιόνι την υπολογίζω ,σοβαρή σοβαρή , αλλάζουμε ένα GOOD LUCK και αρχίζει την …προσευχή !!! Μπροστά μας , ένας εθελοντής με μια ντουντούκα , λέει τα ..δικά του , στην γλώσσα του !!!
Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση ( δεν υπάρχει πιστολιά εδώ ! ) και ξεκινούμε όλοι μαζί !!! Για τα πρώτα 100 μέτρα ,ώσπου να βγούμε από το στάδιο , παίρνω όρκο ότι έτρεξα με όση δύναμη είχα , προκειμένου μην με ποδοπατήσουν οι γρήγοροι !
Μετά , η διαδρομή ανηφόριζε για περίπου 250 μέτρα και ύστερα πήγαινε κατηφορικά με αρκετή κλίση μπορώ να πω και σκέφτηκα ‘’ ελπίζω να μην επιστρέφουμε από εδώ πάλι ΄΄ !! Που όμως διαψεύστηκα σύντομα !!
Από όσο θυμόμουν ένα σκαρίφημα ( όχι υψομετρικό , αυτό ποτέ δεν το βρήκα !!!) της διαδρομής , θα τρέχαμε για 10.500 μ. και μετά θα επιστρέφαμε πάλι έξω από το στάδιο (21οχιλ) και θα ακολουθούσαμε την διαδρομή του Ημιμαραθωνίου και θα καταλήγαμε μέσα στο στάδιο για τον τερματισμό. Η μέρα είχε ανοίξει καλά τώρα …Μπροστά μου , ανατολικά , κατηφορικά και μακριά , όσο μπορεί να δει το μάτι μου , βλέπω μια ατελείωτη , διαδοχικά καμπυλωτή ευθεία , όπου θα την τρέξουμε . ‘’Ωραία , θα περάσουμε καλά ‘’ μονολογώ !! Σιγά σιγά η διαδρομή ‘’ γλυκαίνει ‘’ και γίνεται επίπεδη .
Στις διασταυρώσεις , υπάρχουν τροχονόμοι , κρατώντας ράβδους από καλάμι ( η άλλο ξύλο ) όπου σταματούν τα αυτοκίνητα . Στο ρεύμα της διαδρομής δεν κυκλοφορεί κανένα αμάξι , απλά τα αφήνουν και πηγαίνουν απέναντι όταν δεν υπάρχουν δρομείς …
Με το που τελειώνει το 2ο χιλιόμετρο , διαπιστώνω ότι στην άκρη από το λευκό καπέλο μου , αρχίζει και στάζει ο ιδρώτας μου !!!!!! Παθαίνω πλάκα και …οργανώνομαι !!!! Σε κάθε χιλιόμετρο θα πίνω και από μια καλή γουλιά νερό !!
Στους σταθμούς δίνεται νερό η coca cola , όλα σε κυπελάκια , τίποτα άλλο . Δεν υπάρχουν μπανάνες , ισοτονικά η τζελ κλπ κλπ που ξέρουμε !!! Τα κυπελάκια τα γεμίζουν ,όπως ο μπάρμαν τα σφηνάκια στην σειρά …Μ αρέσει όμως , που τα στρογγυλά τραπέζια έχουν δαντελωτό υφασμάτινο τραπεζομάντιλο !!
Με το που φτάνω στον πρώτο σταθμό , σταματώ χαλαρά και γεμίζω το μπουκαλάκι μου εκ νέου !! Η διαδρομή είναι ο μεγάλος κεντρικός δρόμος που έρχεται από την πρωτεύουσα στην πόλη εδώ. Πότε είναι ανηφορική και πότε κατηφορική . Έτσι πιστεύω δεν μπορεί ένας καλός δρομέας να ‘’στρώσει ‘’ ταχύτητα…άσε που κάθε λίγο και λιγάκι ,κάθετα στον δρόμο υπάρχουν 4 κορδόνια ασφάλτου ( σαν σαμαράκια π.χ.) το ένα δίπλα στο άλλο που σου χαλούν τον διασκελισμό(αυτά , όπως σκέφτομαι , έγιναν ως εξής: πρώτα έφτιαξαν κανονικά το οδόστρωμα . Αργότερα σκέφτηκαν να βάλουν ΄΄σαμαράκια΄΄ και τι πιο απλό , έβαζαν άσφαλτο σε κάποιο δοχείο και την έριχναν σιγά σιγά από την μια άκρη του δρόμου ως την άλλη Χ4 φορές ,χωρίς κάποια πίεση από πάνω !-) !! …
Δεξιά κ αριστερά μας υπάρχουν λίγοι θεατές , δεν λέω ‘’πολλοί’’ , οι οποίοι ουδεμία κίνηση ενθάρρυνσης φανέρωναν…Απλά στέκονταν στην άκρη του δρόμου , άλλοι με σταυρωμένα χέρια μπροστά στο στήθος τους , άλλοι να ασχολούνται με τα κινητά τους κλπ κλπ και καμία εντύπωση να μην τους κάνει ο αγώνας !!!
Σε κάθε χιλιόμετρο υπάρχει μια μικρή πινακίδα με τον αριθμό του χιλιομέτρου…Σκέφτομαι τον συνάδελφο μου Παναγιώτη , πώς θα τον συναντήσω κάπου , μόλις κάνω την αναστροφή μου στα 10.500 μέτρα!!!
Στο 8ο χιλ , συναντώ στο αντίθετο ρεύμα τους Elite : ήταν κάπου 30 μαύροι δρομείς και έτρεχαν όλοι με ένα βηματισμό . Μειώνω ταχύτητα , υψώνω τα χέρια μου και τους καταχειροκροτώ , φωνάζοντας . Μερικοί γυρίζουν και με κοιτάζουν απλά …Ο ιδρώτας γυαλίζει πάνω στα κορμιά…Ο πρώτος λευκός δρομέας , είναι κάπου στα 100 μέτρα πιο πίσω τους .
Ο Ήλιος στο βάθος σιγά σιγά αρχίζει να εμφανίζεται . Σκέπτομαι ότι ‘’ευτυχώς θα ‘’βλέπει’’ την πλάτη μου , μόλις φτάσω στα 10.500μ.’’ . Τρέχω χαλαρά , σαν ένα λονγκ ραν , παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου . Εδώ είναι ακόμη πιο λίγοι θεατές . Μερικοί είναι ντυμένοι με τα ‘’ καλά ’’ τους ρούχα , σημάδι ότι πηγαίνουν για εκκλησιασμό . Κάπου κάπου , υπάρχουν μερικοί λευκοί ,οι οποίοι και χειροκροτούν , φωνάζουν ,κρατάνε μικρές σημαίες , μικρά πανό ….Καλημερίζω στα …σουαχίλικα (!!!) , κάποιοι απαντούν κάτι άλλο σαν απάντηση ….Μικρά παιδάκια – πολύ λίγα όμως – κάπου κάπου απλώνουν τα χεράκια τους και τα αγγίζω !!!
Πλησιάζοντας στην αναστροφή , βγάζω το κινητό μου και φωτογραφίζω το σημείο . Χειροκροτώ τους θεατές , αλλά δεν ανταποκρίνονται σχεδόν καθόλου ….απλά κάτι μουρμουρίζουν ….Σημείο χρονομέτρησης δεν βλέπω να υπάρχει …Αρχίζω να τρέχω στο άλλο ρεύμα τώρα , με τον ήλιο στην πλάτη μου …Στα σημεία των σταθμών πλήθος από κυπελάκια είναι πεσμένα στο έδαφος . Πάντα γεμίζω το μπουκαλάκι μου . Κάποια μικρά παιδάκια μαζεύουν τα κυπελάκια …
Στο 12ο χιλ. εντοπίζω μακριά μπροστά μου στο άλλο ρεύμα , στο 8ο χιλ. τον συνάδελφο μου Παναγιώτη . Όταν σιγουρεύομαι ότι είναι αυτός κάνω κίνηση με το χέρι μου να βγάλω από την τσέπη το κινητό μου να του βγάλω μια φωτογραφία ….και προς έκπληξη μου κι αυτός , παράλληλα, κάνει την ίδια κίνηση . Βάζω τα γέλια δυνατά !! Μου ήρθε στο μυαλό ο … Κλίντ Ίστγουντ σε κάποια μονομαχία !! Προσπαθώ να ετοιμάσω το κινητό , ώσπου να το καταφέρω , έχουμε ανταμώσει πιά κι έτσι αρχίζω να τρέχω …προς τα πίσω (!!!) προκειμένου να …αλληλοφωτογραφηθούμε !!! Κάποιοι (λευκοί) δρομείς βλέποντάς μας , γελάνε χαρούμενοι !!!!
Μου λέει ‘’κάνει ζέστη ρε φίλε’’ , τον συμβουλεύω να βρει και να έχει ένα μπουκάλι στο χέρι μόνιμα !!
Αρκετοί θεατές , περνούν από το ένα μέρος στο απέναντι , χαλαρά σαν να μην τρέχει κάτι…μια ωραία δεσποινίς παραλίγο να την πατήσω στην μέση της οδού …ζήτησα κ συγνώμη ,,,που μάλλον τζάμπα την είπα !!!!!! Ένας άλλος , οδηγούσε με μηχανή και βλέποντας ότι μπροστά τον περιμένει ο τροχονόμος , πάει και περνά από το πίσω μέρος του . Αλλά με επιδέξια κίνηση ο τροχονόμος γυρίζει και του σκάει μια…γερή καλαμιά στο κράνος , όπου ήταν τόσο δυνατή που σπάει μάλιστα το χλωρό καλάμι στα 2 κομμάτια !!!
Σε μερικά σημεία , ακούγονται οι καμπάνες , οι ύμνοι και οι προσευχές από τις εκκλησίες και τους πιστούς . Όπου υπάρχουν λευκοί θεατές , η ενθάρρυνση είναι μεγαλειώδης !! Όσο πλησιάζω στα 21 χιλ. η διαδρομή ανηφορίζει σιγά σιγά . Οι θεατές είναι πιο πολλοί από ότι ήταν το πρωί , αλλά πάλι δεν είναι…ενθαρρυντικοί . Καλημερίζω πάντως εγώ στα σουαχίλικα !!!:-) . Τους χειροκροτώ … τους νεύω να κάνουν κι αυτοί το ίδιο …τους κάνω σήμα με τα αυτιά μου ότι δεν ακούω τίποτα …δεν κουνιέται σχεδόν κανείς τους !!!!!
Μάλιστα έχω την εντύπωση ότι με (μας ) κουτσομπολεύουν !!!!!!
Φτάνοντας στα 21 χιλ , μες τον δρόμο κυκλοφορούν οι δρομείς που έχουν τελειώσει τα 5 χιλ . Το τρέξιμο μας δεν διακόπτεται αλλά υπάρχει συνωστισμός !!
Κανένας τάπητας χρονομέτρησης δεν υπάρχει κ εδώ στα 21 χιλιόμετρα !! …Τρέχουμε ανηφορικά πλέον , δίπλα από το στάδιο που ξεκινήσαμε το πρωί . Η ανηφοριά έχει καλή κλίση . Κάτι ανώτερο από Λ. Αλεξάνδρας θα έλεγα ! Η κάτι σαν την Πετρουπόλεως στο τελείωμα της ψηλά !! Οι δρομείς είμαστε λίγοι ( και διαλεχτοί!! ) , άλλοι τρέχουμε χαλαρά κι άλλοι περπατούν …Στο βάθος της διαδρομής φαίνεται ότι υπάρχει μεγαάάάλη ανηφοριά !!!! Οι σταθμοί με τα νερά , δείχνουν εικόνα εγκατάλειψης . Πια , νερό δεν υπάρχει για εμάς τους τελευταίους !!!! Καταφέρνω και εντοπίζω κανένα μισοάδειο μεγάλο μπουκάλι και γεμίζω το μικρό δικό μου που κουβαλώ μονίμως ! Σκέφτομαι να τηλεφωνήσω στον συνάδελφο μου , να του πώ να σταματήσει στα 21 . Είναι πολύ δύσκολη η ανηφόρα , θα ταλαιπωρηθεί πολύ !!!
Κάποια στιγμή μου πιάνει την κουβέντα ένας νεαρός , 21 ετών . Γιόζεφ το όνομα του . Ήταν από διπλανό μέρος . Έτρεχε πρώτη φορά μαραθώνιο και τώρα περπατούσε . Τον ενθαρρύνω , ξεκινά να ξανατρέχει και μ ακολουθεί , μιλώντας μου !! Μου έλεγε ότι πονάει στα πόδια …. Πηγαίναμε μαζί , λίγο περπατώντας , λίγο τρέχοντας …ήξερε την διαδρομή διότι πέρυσι την έτρεξε στον ημιμαραθώνιο …έτσι έμαθα ότι μέχρι το 31ο χιλ.(12 χιλ συνεχώς δηλαδή ! ) θα έχουμε μόνιμα ανηφόρα !!!! Στους σταθμούς δεν ήθελε να πιει νερό !!!!Του έδινα από το δικό μου , αλλά ούτε κι αυτό το ήθελε ….Του επισήμανα ότι σε κάποιο σημείο θα σταματήσει , έτσι που πάει…Ήξερε τον…Ολυμπιακό !!! Τον ενημέρωσα ότι και ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα !!!:-) . Τον άφησα πίσω μου , μιας και περπατούσε ….Ο Ήλιος είναι πίσω μου …νιώθω το ξεραμένο αλάτι πάνω στο σώμα μου …δεν τολμώ να το αγγίξω …Τα χέρια μου ψηλά , εσωτερικά στο ΄΄ ποντίκι ΄΄ έχουν κοκκινίσει από το αλάτι στην τριβή με το σώμα μου και ψιλοπονάει . Στους σταθμούς ξεπλένομαι όπως όπως . προτιμώ να μην πιώ , αλλά να ξεπλυθώ …
Στον σταθμό του 30ου χιλ , εκει που αναζητούσα κανένα μπουκάλι με νερό , ακούω μια φωνή ΄΄ΕΛΑ ΡΕ ΑΡΧΗΓΕ , ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕς ΕΔΩ ΠΕΡΑ ?!’’ Και μόνο που ακούω την Ελληνική γλώσσα παγώνω και γυρίζω να δώ ποιος μου μιλά !!! Είναι ένας Έλληνας λοιπόν , που είδε την Ελληνική Σημαία στην μπλούζα μου και γι αυτό με φώναξε !!! Ήταν από τα Χανιά !! Βρίσκονταν εκεί για 3 μήνες …για δουλειές , δεν κατάλαβα καλά ….Μου ζήτησε κ βγάλαμε και φωτογραφία …μου ζήτησε και συγνώμη που με καθυστερεί από τον χρόνο μου !!! Του εξήγησα ότι δεν τίθεται κανένα θέμα χρόνου κλπ κλπ …Τα είπαμε για λίγη ώρα ….Είδα και τον Γιόζεφ να προχωρά τρέχοντας ελαφρά ….Αλλάξαμε κινητό μπας και ανταμώσουμε στην Ελλάδα και τον άφησα πίσω .
Άρχισα να τρέχω σε …πολύ κατηφορικό χωματόδρομο τώρα , με πολλές πέτρες φυτεμένες στο χώμα… εξείχαν σαν καρούμπαλα !! Φοβόμουν μην γυρίσω κανένα πόδι …τώρα αυτό θα μας έλειπε !!!! Έτρεχα άκρη άκρη , εκεί που δεν είχε πολλές πέτρες . Με το τέλειωσε η κατηφόρα , άρχισε η ανηφόρα !!!!! ΄΄ Καλά , ο Μαραθώνιος Αθήνας , είναι παιχνιδάκι μπροστά σε τούτον εδώ ΄΄ μονολογώ !!!Εδω είχε και σκιά . Μας προστάτευαν οι φυλλωσιές από τις μπανανιές και τα άλλα δέντρα . Αλλα το έδαφος ήταν άστα να πάνε , κακοτράχαλο. Σε ένα σημείο συναντώ 7 νεαρούς , ομοιόμορφα ντυμένους και να κρατούν την Βίβλο (μάλλον) στα χέρια τους . Η εκκλησία είχε τελειώσει και γυρνούσαν σπίτι . Τους καλημέρισα και τους ζήτησα να βγάλω μια φωτογραφία μαζί τους . Αρνήθηκα ευγενέστατα όμως !!! Γύρω γύρω υπήρχαν σπίτια φτωχικά πολύ , μες την λάσπη …είχε βρέξει χτές βράδυ! Ένα κρεοπωλείο είχε απ έξω από το κτίριο , κρεμασμένο ένα μπούτι μεγάλο , ίσως από μοσχάρι !! Πιο πέρα , κατάχαμα ,πάνω σε μουσαμάδες είχαν απλώσει κάτι – κάποιο τρόφιμο ίσως – και το έλιαζαν στον ήλιο ,να στεγνώσει .
Με το που τέλειωσε ο χωματόδρομος , μας περίμενε ένα αγροτικό αυτοκίνητο!!! Όπου πάνω στην καρότσα ήταν 2 εθελοντές με πιστόλια πλυστικής μηχανής που τα είχαν ρυθμισμένα σε αεριοποίηση και μας δρόσιζαν από την κάψα του ήλιου !!! Και μια φωτογράφος μας απαθανάτιζε !!( Μα που , πότε θα εντοπίσω αυτές τις φωτογραφίες , δεν ξέρω !! ).
Πλέον ο δρόμος είναι άσφαλτος και κατηφορικός αρκετά !!! Μαζί με τον Γιόζεφ τρέχουμε και μιλάμε για την προπόνηση μας( έτρεχε 3 φορές την εβδομάδα επειδή δούλευε κ δεν μπορούσε πιο συχνά ) , για τις χώρες μας κλπ…Δρομείς γύρω μας περπατούν , τρέχουν , κουτσαίνουν ….Δεξιά κ αριστερά υπάρχουν ψηλά δέντρα και πηγαίνω στην σκιά και τρέχω…με ακολουθει και ο Γιόζεφ…
Και κάποια στιγμή εντοπίζω το…αδιανόητο ως τώρα !!!!!! : Δρομέας που τον πλησίαζα , σταματά …κάποιος τον φωνάζει πίσω μου . Υποθέτω ότι είναι άλλος δρομέας που έτρεχαν μαζί και τούτος είχε ξεφύγει κάπως …Αλλά δυστυχώς δεν ήταν έτσι . Ο άλλος που τον πλησίασε είχε ένα …μηχανάκι (!!!) όπου τον ανέβασε πάνω και …συνέχισαν τον Μαραθώνιο Δεν μπορώ να πιστέψω ότι βλέπω ‘’ φόρτωμα ΄΄ δρομέα !!!!!!! Ρωτάω τον Γιόζεφ ΄΄ έτσι τρέχετε μαραθώνιο εσείς εδώ ΄΄ και βάζει τα γέλια και μου κάνει νόημα να δώ πιο μακριά : ένα αγροτικό αυτοκίνητο σταματημένο και να ανεβαίνουν πάνω 3 ακόμη δρομείς !!!!!!! χα χα χα !!!!!
‘’Ωραία , μια χαρά κατάταξη θα έχω στον τερματισμό ΄΄ μονολογώ !! Αφού δεν υπάρχει ενδιάμεση χρονομέτρηση μάλιστα !!!!!!! Όσο τρέχουμε χαλαρά κατηφορικά , εντοπίζω κι άλλους δρομείς , άνδρες κ γυναίκες να ΄΄ φορτώνονται ΄΄ και να εξαφανίζονται !!!!!!
Στο 34οχιλ , πλησιάζοντας στον σταθμό , βλέπω είναι πολύς κόσμος ! Σκέφτομαι ότι θα τους κάνω να χειροκροτήσουν , να τους ενθαρρύνω !!!! Υπολείπονταν ακόμη 50 μέτρα να τους φτάσω και χτυπά η καμπάνα της Εκκλησίας τους !!! Σε 3 δευτερόλεπτα είχαν εξαφανιστεί , άνδρες , γυναίκες , μικρά !! Έμειναν μόνο 2 εθελοντές!!!! Απίστευτο !!
Στο τέλος της κατηφοριάς , με περίμενε μια απότομη ανηφοριά 200 μέτρων περίπου … Ο Γιόζεφ σταμάτησε …πλέον δεν μπορούσε να συνεχίσει ότι τερτίπια και να του έκανα !!! Έτρεχα με την όπισθεν (!!!) και του μιλούσα…να με φτάσει …ότι είναι μωράκι ετών 20 κι εγώ 50 ….έκανε τις προσπάθειές του αλλά ‘’ παραδόθηκε ’’ εν τέλει !!!! Με ευχαρίστησε που τον βοήθησα που έφτασε μέχρι εκεί …του χρόνου είπε θα προπονηθεί καλύτερα και θα το ξανακάνει !!! Τον συμβούλεψα να πίνει νερό και να τρώει ….
Οι σταθμοί δεν είχαν τίποτα από τροφή . Μόνο νερό και κοκακόλα . Και εδώ πιά δεν υπήρχαν κι αυτά ….Το νερό στο μπουκάλι μου ήταν 2-3 γουλιές ακόμη !! Ισα που θα έφτανα στο τέρμα , υπολόγιζα !!! Αλλά είχα τα μάτια μου ξάγρυπνα κ ερευνούσαν μη τυχόν και βρουν κανένα μισογεμάτο ( η μισοάδειο ??:-) σε καμιά άκρη !! Μια γυναίκα , όχι δρομέας , απέναντι μου περπατά έχοντας στο κεφάλι της ένα καλάθι με …μπανάνες !!!!!!! Σκέφτηκα να της ζητήσω , αλλά δεν είχα χρήματα μαζί μου !!
Ένας πανύψηλος νεαρός – Σουηδός – είναι ξαπλωμένος στην άκρη του δρόμου …έχει πάθει κράμπα ….μου ζητάει νερό παγωμένο !!!!! Του εξηγώ και του δίνω το λιγοστό νερό που έχω . Δεν το θέλει . Τον συμβούλεψα να ζητήσει από κανένα σπίτι εκεί τριγύρω και τον αφήνω πίσω μου .
Στο 39ο χιλ , στον εκεί σταθμό εντοπίζω ένα μπουκάλι νερό . Γεμίζω και το αφήνω στην θέση του .Να βοηθηθεί κ κανείς άλλος !!! Όσο γεμίζω , στα 100 μέτρα μπροστά μου είναι 2 νεαρές λευκές , όπου κρατά η μία πλακάτ κ η άλλη ραδιόφωνο με δυνατή μουσική . Φώναζαν να συνεχίσω , να μην τα παρατήσω κλπ . Γέμιζα το νερό και τους έκανα νόημα ότι θα συνεχίσω !! χα χα χα !! Μόλις τις έφτασα , τις ευχαρίστησα γι αυτό που κάνουν . Η μία με ακολούθησε για λίγα μέτρα , ενθαρρύνοντας με δυνατά !!!! Πλέον η διαδρομή ήταν ευθεία …Χαλαρό τρεξιματάκι …Πήγαινα κάτω από τα δέντρα , όταν υπήρχαν . Είχα στεγνώσει από ιδρώτα .
Όσο πλησίαζα προς το τέλος , έβλεπα ήδη τερματίζοντες δρομείς των 5 , των 21 κ των 42 χιλ να περπατούν με τα μετάλλια τους . Τους χειροκροτούσα και τους έδινα συγχαρητήρια . Κι αυτοί το ίδιο !! Ένα χιλ. πριν τον τερματισμό , εντοπίζω μία τοπική συνάδελφο μου (μάλλον έτρεχε στα 21 ) . Την πλησιάζω , της μιλώ λίγο . Την ενθαρρύνω . Φεύγω μπροστά και δίνω το κινητό μου σε κάποιον θεατή Κινέζο (!!!) και γυρίζω πάλι και τρέχω μαζί της και έτσι μας βγάζει μερικές φωτογραφίες !!! ‘’Είσαι τρελός ΄΄ μου λέει η συνάδελφος και σκάμε στα γέλια !!!! Την αφήνω πίσω όμως , διότι το πήγαινε πολύ αργά ….
Το 42ο χιλ ήταν ανηφορικό . Μες τους δρομείς που έρχονταν προς εμένα . Ήταν αυτοί που είχαν τερματίσει . Ξαφνικά με πλησιάζει ένα μικρό παιδάκι , ήταν δεν ήταν 6-7 ετών . Άρχισε να τρέχει δίπλα μου ….Αρχικά δεν του έδωσα σημασία , αλλά μετά είδα ότι ΄΄ κρατούσε γερά ΄΄ δίπλα μου !!! ΄΄ Αφού είσαι έτσι , θα πάμε ως το τέρμα μαζί ΄΄ μονολογώ. Με κοιτάζει ….Του μιλώ…Κάπου κάπου πάει να φύγει μπροστά , του φωνάζω να με περιμένει και υπακούει
Στα 200 μέτρα πριν το τέλος είναι κατηφοριά ….τρέχουμε μαζί με το παιδάκι …τον συγκρατώ …όταν είναι να μπούμε στο στάδιο ,πάει να λοξοδρομήσει , αλλά του φωνάζω και μ ακολουθει …
Μπαίνουμε στο στάδιο , που το στέγαστρο είναι μεγάλο κ γεμάτο κόσμο…Σηκώνω τα χέρια και κάνει το ίδιο κι αυτό!!! Ο κόσμος γύρω μας , χειροκροτεί χαλαρά πολύ …3μέτρα πριν το τέλος , σταματώ και περνά ο πιτσιρίκος πρώτος την γραμμή τερματισμού !!!!:-) . Δεν σταμάτησε , συνέχισε να τρέχει , τον έχασα !!!!!!
Ο Μαραθώνιος στο Κιλιμάντζαρο έλαβε τέλος !!! H κατάταξη μου ήταν κάπου στην 147η θέση με χρόνο 4:42:40 !! Ηταν μια πολύ καλή εμπειρία , αξεχαστη !!
Κατά τα άλλα , είναι ένας αγώνας , που έχει μόνο το όνομα και τίποτα άλλο !!!Σαν να κανει μαραθώνιο η Κατερίνη και τον ονομάζει με το όνομα του Ολύμπου !!!!
Ο συνάδελφός μου Παναγιώτης , σταμάτησε όταν συμπλήρωσε τα 21, 1 χιλ και περίμενε τον τρίτο συνάδελφο , τον Νίκο , που όταν έφθανε στο τέρμα του Ημι , τερμάτισαν κανονικότατα , μαζί !!!! 🙂 Ο ένας έλαβε μετάλλιο για τα 21 κ ο άλλος για τα 42 !!!!:-)
Αν θέλετε να κάνετε ‘’Παγκόσμιο ρεκόρ΄΄, εκεί να πάτε !!!!! 🙂
Asante !!! (=Σας ευχαριστώ !!!)
gorun.gr
