Φίλοι, Φίλες , Χωριανοί, Επίτιμα Μέλη της Κατούνας
Γειά σας !!!
Εναν αγώνα πολύ απαιτητικό.
Η απόλυτη εμπειρία…έναν πολύ σκληρό και δυνατό Υπερμαραθώνιο Βουνού, μήκους 80 χιλιομέτρων με 5.300 μέτρα θετικής υψομετρικής διαφοράς και εξαιρετικά μεγάλη ποικιλία πεδίου μονοπατιών,πού δεν την συναντάς εύκολα ,σε αντίστοιχους αγώνες !
Επίσης ,υπήρχαν αγώνες 42 χιλ , 21 χιλ ,10 χιλ,5 χιλ και για τα μικρά παιδάκια υπήρχαν αγώνες 2 χιλ με συνδιασμό χόρτου-πέτρας-ρυακιού !!!
Τα συναισθήματα (…) δεν είναι εύκολο να περιγραφούν με λόγια…
----------------------------------------------------------------------------------------
Είχα ακούσει πέρυσι για τον εν λόγω αγώνα και εκτιμώντας την δυσκολία τού , γνωρίζοντας –έν μέρει- τα μέρη εκεί στά Ζαγοροχώρια,τόν απέκλεισα από το…καλεντάρι μου !!
Μόλις διάβασα τα σχετικά για τον αγώνα αυτόν,μου κόπηκαν τα πόδια !!! Εχοντας ηδη τρέξει αγώνα 100χιλ, 24ωρο,Ο.Μ. και μερικούς μικρότερους αγώνες εντός του 2014 ,τον απέκλεισα!!!(χα χα !!!).
Η πρόκληση όμως ήταν μοναδική!!!
Και δηλώνω συμμετοχή για τον TERRA 80km !!!!!Εφοδιάστηκα με σακίδιο,θα έτρεχα με τα ιδια παπούτσια που έτρεξα στον Ολυμπο,μιάς και ήταν καινούργια,διάβαζα ό,τι έπεφτε σχετικό για τον αγώνα στην αντίληψή μου,έγραφα σε χαρτάκι ό,τι θα έπρεπε να πάρω μαζί μου,στο Τσεπέλοβο και …περίμενα την πολυπόθητη ημερομηνία !
Επιστρέφοντας από τον Μαραθώνιο Ολύμπου,συνέχισα τις προπονήσεις μου,ανεβοκατεβαίνοντας, σε ένα…βουναλάκι(πιά!! Χα χα !!),στο Περγαντί(!!!!)που είναι εδώ στην περιοχή μας ,με υψόμετρο 1600 μ και 10% κλίση εδάφους !!!
Με αυτά κ με τ άλλα,έφτασε η μέρα να αναχωρήσω .
Παρασκευή 25 Ιούλη,απόγευμα ώρα 16:00 ,ξεκινώ καπάκι μετά την δουλειά ,με 33 βαθμούς θερμοκρασία,με τελικό προορισμό το Τσεπέλοβο !! …Φτάνοντας στα Ιωάννινα ,παρατηρώ έκπληκτος, στο ταμπλώ του αμαξιού ,ότι η θερμοκρασία είχε κατέβει στους…23 βαθμούς !!!
Μπαίνοντας στην διαδρομή για τα Ζαγοροχώρια,ήρθαν στο νού μου ,μνήμες από τον πρώτο αγώνα,Μαραθώνιο Ζαγορίου (αν κ βγήκε 44 χιλ) πού είχα τρέξει πρίν 3 χρόνια …
Φτάνοντας στο Τσεπέλοβο ,στις 6:30, δειλινό,η θερμοκρασία ήταν …18 βαθμοί !!Είχε βρέξει την προυγούμενη ημέρα (ίσως και πρίν από λίγο ?!) !!!Σκέφτηκα ότι! Αύριο θα ‘’φάμε πολύ λάσπη’’…’’ίσως και να βρέξει!!’’…
Μερικοί δρομείς είχαν ήδη φτάσει,είχαν πάρει νούμερο κλπ κλπ…Είχα το νούμερο 92 !!Σιγά σιγά ,γέμισε το μέρος με δρομείς και συνοδούς αυτών …αγκαλιές,φωνές,χειραψίες,χαρές,εκπλήξεις από ανθρώπους πού δεν τους είχαν για να τρέξουν αγώνες βουνού …
Μου τηλεφωνεί ο Βασίλης Βελέντζας και μού εύχεται καλό αγώνα !!!
Πρώτη πρώτη συνάντησα την Σίση μας,θα έτρεχε στον Ημί !!!
Μετά αντάμωσα τον Σταμάτη,…τον Χρήστο Κατσικάδη…στο τηλέφωνο μιλούσα με τον Λεωνίδα),θα έτρεχε στα 42 αυτός,…συνάντησα τον Leonardo ,τα είπαμε για λίγο…συνάντησα κ χαιρέτησα τoύς ‘’ΑΝΈΜΟΥΣ’’ Νίκο Καλλοφύρη, τον Δημήτρη Θεοδωρακάκο(του έκανα και χιούμορ..’’να έχεις το νού σου αύριο, διότι ενδέχεται να σε προσπεράσω!!!!’’….
Αφού έγινε και μια ενημέρωση τεχνική ,κατά τις 21:30 πήγα κ βρήκα το δωμάτιό μου(στην πάνω άκρη του χωριού …ουφφφ!!),άπλωσα τον εξοπλισμό μου,και τον ετοίμασα.
Αποφάσισα να μην τρέξω με την γνωστή μπλέ μπλούζα με την τιράντα και τα γνωστά λογότυπα ,φοβούμενος για διάφορα μικροπροβλήματα που ίσως παρουσιάζονταν σε τέτοιου μεγέθους αγώνα.Θα έτρεχα με την πολύ ωραία λευκή μπλούζα πού μού έδωσαν όταν πήρα τον αριθμό και είχε και κοντό μανίκι !!
Μου τηλεφωνεί ο Μανώλης ,,να μου ευχηθεί και τον ευχαριστώ ακόμη μία φορά!!!
Ξάπλωσα να κοιμηθώ.Το ξυπνητήρι θα χτυπούσε στις 03:45 !!!Δυστυχώς δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου!!!Μέχρι της 02:30 στριφογυρνούσα !!
Μετά ντύθηκα προσεκτικά,να μην ξεχάσω κάτι,το ρολόι,το σακίδιο ήταν ήδη εφοδιασμένο,(2-3 χάνζαπλαστ,ένας ελαστ.επίδεσμος,ένα μικρό Μπενταντιν,αλουμινοκουβέρτα,ένα αναβράζων χάπι για κανέναν πονοκέφαλο,έναν νυχοκόπτη,αναπτήρα,ενα σπρέυ πάγου,ένα φλασκί με χυμό,ένα σακουλάκι αποξηραμένο ανανά(υπολογίζω να τον χρειαστώ μετά το 50ο χιλ.)…αυτά!!!),ζώστηκα και το παγούρι μου με νερό γεμάτο,φόρεσα τον φακό κεφαλής στον λαιμό-γυαλιά δεν πήρα-κρέμασα στο πλάι του σακιδίου μου το καπέλο και βγήκα έξω !
Η ώρα ήταν 04:30..Κατηφόριζα στα υπέροχα πετρόστρωτα κελντερίμια του χωριού…Πίστευα θα έκανε κρύο…αλλά όχι ,ήταν μια χαρά ο καιρός…Ψηλά έβλεπα και αστέρια…’’άρα, ο ουρανός θα είναι καθαρός!!!’’ σκέφτηκα…
Πρώτη καλημέρα δίνω σε άγνωστους δρομείς που πρωτοσυναντώ !!!
Κι άλλοι δρομείς εμφανίζονταν σιγά σιγά ,από διάφορα σημεία !!Φωνές , αστειεισμοί ,’’τάραζαν’’ την ηρεμία της νύχτας …Πήγα κι έδωσα ένα σακίδιο(Drop Bag),όπου μέσα είχα βάλει ένα ζεύγος κάλτσες κ παπούτσια…
Λίγα μέτρα πρίν το σημείο εκκίνησης συναντώ τον Ανδρέα Πατση(από Βόνιτσα,είμαστε…συνδημοτες!!!),μιλάμε για λίγο …τον Παναγιώτη Γκρέκα,…βγάζουμε αναμνηστικές φωτογραφίες …Ο Πολιάς ‘’στήνει’’ τον τάπητα χρονομέτρησης…Η ώρα είναι 04:45…Σε ένα τέταρτο ξεκινάμε …Παρατηρώ το ντύσιμο άλλων δρομέων..Οι περισσότεροι με φακούς…Αλλοι με μπατόν…άλλοι χωρίς(κι εγώ χωρίς μπατόν !!!).Στέκομαι πίσω από τον Θεό… !Τυχαίο?Χχμμμ!!χα χα !!
05:02 Μετρώντας όλοι μαζί αντίστροφα, δίνεται η εκκίνηση !!!Περίου 150 δρομείς,γυναίκες και άνδρες!!!!
Ενας χαμός από ευχές,χειροκροτήματα, χαμόγελα,σταυροκοπήματα,χιούμορ, οι θεατές να βιντεοσκοπούν,να φωτογραφίζουν…
Παρατηρώ ότι θα περάσουμε μπροστά από το ξενοδοχείο που μένω …Αποφασίζω να εγκαταλείψω τον φακό …Ετσι, περνώντας δίπλα από το αμάξι μου, κρεμάω τον φακό στον καθρεφτη του !!!’’Θα τον ‘’μαζέψω’’ το βράδυ’’…μονολογώ !!
Μετά από το 1ο χιλιόμετρο,(‘’πάει το 1ο ,μένουν άλλα 79 !!!’’ σκέφτομαι !!),εμφανίζεται ο χωματόδρομος ,πού ,αν θυμάμαι καλά θα τον είχαμε για τα επόμενα 3 χιλ….
Ανηφορικά πάντα,χαλαρά,μιλώντας με τους γύρω μου,….Δεν τίθεται λογος για να ΄΄γκαζώσουμε΄΄ χα χα !!!Μπροστά μου ,μακρυά στο σκοτάδι,βλέπω μια υπέροχη εικόνα,μια ατελείωτη φωτεινή γραμμή, από το φώς των φακών των δρομέων…Ανα διαστήματα,στον δρομο , βλέπω και φωσφοριζέ κώνους…
Στο τελείωμα του χωματόδρομου ,γυρίζω και κοιτάζω πίσω ,απολαμβάνοντας αυτήν την φωτεινή γραμμή από το φως,των φακών των δρομέων που ακολουθούν…..
Διαπιστώνω ότι βρίσκομαι στην μέση περίπου της γραμμής των δρομέων…Ο ιδρώτας έχει αρχίσει και εμφανίζεται…
Πιά ,βαδίζουμε,ανηφορικά πάντα ,σε μονοπάτι με χόρτο παχύ και πέτρες…Σε ορισμένα σημεία ,δίνονται και ευκαιρείες για ..προσπέραση !Αραιώνουμε ο ενας από τον άλλον δρομέα σιγά σιγά !Ακούγονται μόνο οι βαριές ανάσες μας….
Σιγά σιγά το σκοτάδι φεύγει …Όταν φτάνουμε στον πρώτο σταθμό , η ημέρα έχει πάρει την θέση της…Δεν σταματώ στον σταθμό,νερό δίνει (κάτι πού έχω άφθονο στο παγούρι μου)μονο…Καλημερίζω και συνεχίζω με ελαφρύ τρέξιμο …Ανηφορικά πάντα !!!
Στον επόμενο σταθμό , κάνουν τσεκάρισμα,μοιράζουν και μικρές σοκολάτες , σταφίδες, ισοτονικό,νερό….Δεν σταματώ ούτε κι εδώ …σκεφτόμενος ’’Είναι νωρις ακόμη για φαγητό’’ και συνεχίζω,πίνοντας λίγο νερό από το παγούρι μου …
Το έδαφος ξαφνικά γίνεται πετρώδες 100%,χρώματος γκρί…σεληνιακό τοπίο… και τίποτα άλλο …Λες και κοσκινούσε χώμα ο Θεος,κάπου αλλου και εδώ εριχνε τις πέτρες !!!
Με προσοχή ιδιαίτερη,’’να μην τραυματιστώ από τώρα’’ πέρασα κι αυτό το σημείο και συνεχίζω τρελό τρέξιμο, κατηφορικά ,αρχικά σε χωμάτινο μονοπάτι και κατόπιν σε χορταριασμένο,το οποίο χόρτο είναι κομμένο με …χορτοκοπτικό!!!Εκαναν καλή δουλειά στην προετοιμασία η Διοργάνωση!…Εχει δροσιά κάτω…τα παπούτσια γίνονται μούσκεμα…με προσοχή να μην γλιστρησω …Η σήμανση είναι πολύ πυκνή… καταπληκτική ,,,δεν γίνεται να χαθεί κάποιος…Προσπερνώ μερικούς που πηγαίνουν πολύ αργά-φαίνονται ότι δεν είναι μαθημένοι σε τέτοια εδάφη…
Η ανηφοριά είναι μικρή…τελειώνοντάς την,τρέχουμε για λίγο σχετικά επίπεδα,και μετά ,αρχίζει μια πολύ απότομη κατηφόρα…Βλέπω ένα κόκκινο ταμπελακι ΤYMPHI ENDURANCE RACE….΄΄Α,ώστε τώρα τρέχω στα βουνά της Τύμφης’’ σκέφτομαι ….
Στο βάθος ακούγεται νερό ποταμού …’’πλησιάζουμε σε ποτάμι???’’!!
Φτάνουμε σε ένα ρυάκι…φυσάει λίγο…περνούμε πάνω στις πέτρες…,μετά εμφανίζεται ένας χωματόδρομος,κατηφορικά πάντα …και σιγά σιγά ,σταματάει η κατηφόρα …ίσιωμα…σταθμος !!
Παρατηρώ το καρτελάκι του σταθμου : 24ο χιλ…κοιτάζω το ρολόι μου ,δείχνει ωρα 08:30 το πρωί !!!Σε 3,5 ώρες έχω τρέξει τα 24 χιλ !!! Τρώω σταφίδες, αποξηραμένα βερύκοκα και μιση μπανάνα.
Γνωρίζοντας λίγο από βουνά και ..λαγκάδια, διαπιστώνω ότι ‘’η ανηφοριά που ανεβαίνω τώρα, είναι παράλληλα της απότομης μεγάλης κατηφόρας που έτρεχα λίγο πρίν…αυτό σημαίνει ότι ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΟΜΗ ΑΝΗΦΟΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ‘’!!ωχχχχχ!!(…κάπου διάβασα ότι η κλίση εδώ έφτανε εως κ 39% !!! Απίστευτο!!Τα Ακαρνανικά βουνά μας,είναι ίσιωμα μπροστά σε τούτα εδώ!!!).
Αν θυμάμαι καλά τον χάρτη, τώρα πρέπει να έχω, στα αριστερά μου ψηλά, την Δρακόλιμνη…και πίσω δεξιά μου,στο βάθος που…δεν βλέπω ,πρέπει να έχω την Κόνιτσα !!!Θυμήθηκα ότι στο νούμερο που έχω μπροστά μου ,στην μπλούζα καρφιτσωμένο ,έχουν βάλει και την υψομετρική τα διαδρομής…σταματώ και την ελέγχω…΄΄ετσι τουλάχιστον ,θα ξέρω πόσο θέλω ακόμη,που βρίσκομαι …΄΄
Τα βήματα είναι αργά …το έδαφος μαλακό νωπό χώμα μαζί με φύλλα κ ξερόκλαδα …σκέφτομαι ΄΄ αν γλιστρησω και με ΄΄πάρει΄΄ πίσω ,είμαι χαμένος΄΄ ….ο ιδρώτας ρέει ασταμάτητα,στάζω κυριολεκτικά…κάπου κάπου έρχονται στιγμές δροσιάς από μικρά αεράκια …πίνω το νερό μου με προσοχή ,2-3 γουλιές την φορά…τα δέντρα είναι πανήψυλα και πολύ μεγάλα…δεν φτάνουν 3 άνθρωποι να τα κυκλώσουν με τα χέρια τους …
Σιγά σιγά , με ρυθμό στην αναπνοή σε σχέση με τον βηματισμό μου ανεβαίνω κανονικά !!!Κάποια στιγμή με προσπερνούν άνετα 2 νεαροί δρομείς !Νιάτα!!!Στο βάθος βλέπω το απέναντι δάσος που το λούζει ο ήλιος …΄΄ευτυχώς που δεν είμαι εκεί απέναντι και να ανεβαίνω ανηφοριές με τον ήλιο από πάνω…πάλι καλά!!! ‘’ σκέφτομαι…
Το μονοπάτι είναι επίπεδο,αναλασσόμενο χώμα με πέτρες…Στα δεξιά μου,στο βάθος φαίνεται η χαράδρα που ΄΄βγάζει΄΄ στην Κόνιτσα ,στην Μονή Στομίου…Τελειώνοντας το επίπεδο μονοπάτι, φτάσαμε σε μια χαράδρα…ακούω το βοητό από νερό του ποταμού,αλλά…ποτάμι δεν βλέπω !!!Το έδαφος είναι πελώριες πέτρες ,ποταμίσιες !!!Φυσάει ελαφρώς…Εδώ ο ήλιος δεν εμφανίστηκε ακόμη…Το νερό στο παγούρι μου κοντεύει να τελειώσει…Πίνω από τον χυμό μου…Πάντα με μέτρο,όχι άπληστα…Ακούω κι ένα Πετροχελίδονο…΄΄κάπου εδώ θα έχει την φωλιά του,θα αναρωτιέται ποιοι να είναι ετούτοι΄΄ σκέφτομαι…..
Σε κάποιο σημείο ανεβαίνοντας την χαράδρα,βλέπω έναν μικρό καταράκτη νερού …πηγαίνω και πίνω και γεμίζω το παγούρι μου …Συνεχίζω την ανάβαση…σε μερικά σημεία χρειάζεται να βάλω κε τα χέρια ,να γαντζωθώ,,,
Ανεβαίνω αργά, με μικρά βήματα κάθε φορά…καταλαβαίνω ότι κατευθύνομαστε προς την Δρακόλιμνη…από εκεί έρχεται αυτό το νερό…
Το μονοπάτι πλέον είναι παχύ χόρτο και ελαφρώς ανηφορικό…Τρέχω …Μπροστα μου βλέπω 2-3 δρομείς που τρέχουν κι αυτοί…Ο Ηλιος εμφανίστηκε…Από εδώ και για αρκετή ώρα η σκιά τελειώνει !!!…Βγάζω το λευκό καπέλο με την πλαινή κάλυψη και το φοράω …Συναντώ και 2 πεζοπόρους,με σακίδια κ μπατόν…Καλημεριζόμαστε…Τους αφήνω πίσω μου…Στα αριστερά μου,βλέπω ένα κοπάδι άλογα ,να βόσκουν αμέριμνα …
Ξαφνικά νιώθω τα πόδια μου κρύα…Τι έγινε ??Τα παπούτσια είναι μούσκεμα !!!Τρέχω σε χορτάρι το οποίο είναι μέσα στο νερό…Βουλιάζω για 5-10 βήματα μέσα του…΄΄Δεν πειράζει,θα εξατμιστεί σε λίγο που θα με χτυπήσει για τα καλά ο ήλιος ΄΄ !!!
Στα 200 μέτρα μακρυά μου,βλέπω τον σταθμό και δρομείς να πηγαινοέρχονται άλλοι αριστερά ανέβαιναν,με στόχο την Δρακόλιμνη κι άλλοι δεξιά ,οι οποιοι κατέβηκαν και έτρεχαν προς Καταφύγιο Αστράκας !!
Μερικά λεπτά αργότερα ,τρέχοντας ελαφρά,συναντώ τον σταθμό,είναι το 31ο χιλ εδώ,μου καταγράφουν τον αριθμό,δεν σταματώ διότι θα ξαναπεράσω από εδώ σε λίγο,στρίβω αριστερά και αρχίζω να ανεβαίνω, βαδίζοντας γοργά για την Δρακόλιμνη.
Στο ίδιο μονοπάτι ,συναντώ τους προπορευόμενους δρομείς ,πού είχαν ήδη ανέβει και τώρα κατέβαιναν…αλλάζουμε ευχές , χειραψίες με μερικούς γνωστούς…
Υστερα από λίγο ,επιτέλους σναντώ την υπέροχη λίμνη!Είχε και χιόνι! Τι να πώ για την ομορφιά της?Φαντάζομαι θα την έχετε δει σε φωτογραφίες ,αν όχι από κοντά!!!Τρέχω ,έχοντας την λίμνη στα δεξιά μου…Στο βάθος βλέπω ακόμη έναν φωτογράφο,σκυμμένο επάνω στην φωτ.μηχανή του να μας απαθανατίζει …Τον πλησιάζω και τον συγχαίρω !
Η λίμνη , το νερό της , είναι πεντακάθαρη, διάφανη ,καθρέφτης !!!Τρέχοντας στην άκρη της , προσπαθώ να εντοπίσω κανένα …μικρό δράκο !!!Ερχεται στο νού μου ,η πρώτη φορά που την επισκέφτηκα ,ήταν η πρώτη μου πεζοπορική εξόρμηση ,μαζί με τον φίλο μου Θανάση…!!!Μετά από λίγα λεπτά ,αφήνω πίσω μου την λίμνη και κατηφορίζω πρός τον προυγούμενο σταθμό,όπου σταματώ ,πίνω νερο και ισοτονικό,γεμίζω το παγούρι μου και…τρέχω προς το Καταφύγιο ! Το μονοπάτι είναι επίπεδο,χαραγμένο τέλεια από τα αμέτρητα πόδια που το ΄΄συντηρούν΄΄ χρόνια τώρα …
Το καταφύγιο διακρίνεται ψηλά ,μακρυά…Τελειώνοντας το επίπεδο κομματι,αρχίζω και τρέχω ελαφρώς ανηφορικά σε πετρώδες μονοπάτι…Είμαι σχεδόν κάτω από το Καταφύγιο και αρχίζω και συναντώ τους δρομείς που τρέχουν τον Μάραθώνιο…Ερχονται από την αντίθετη κατεύθυνση και εδώ είναι το…σταυροδρόμι που συναντιόμαστε !!
Στα μισά της διαδρομής ,σε μια βρύση που κοντοστάθηκα να πιώ δροσερο νερό συναντω αναπάντεχα μια γνωστή φίλη δρομέα,την Παναγιώτα Δόγκα,που έτρεχε τα 42 !!Αγκαλιές ,φιλιά,απίστευτη σύμπτωση !! Κι εκεί μέσα στον γενικό χαμό ,ακούω έναν δρομέα που περίμενε να πιεί κι αυτός νερό,να με φωνάζει με το ονομά μου !!!!!!!Τον κοιτάζω…δεν τον γνωρίζω … τον ρωτάω ποιος είναι…΄΄Δεν με ξέρεις ,αλλά εγώ σε ξέρω και μ αρέσει να διαβάζω τις υπέροχες περιγραφές σου ! Από εσένα ξεκίνησα να τρέχω΄΄ μου λέει !!!Μάλιστα εκεί πού μένει ,κοντά του ,μένουν και συγχωριανοί μας .Προσπάθησε να μου τους θυμήσει αλλά εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να θυμηθώ!!!Μιλήσαμε 2-3 λεπτα και ΄΄τραβήξαμε τον δρόμο μας΄΄ ξεχωριστά !!Στο τρελό κατέβασμα πρός το Πάπιγκο,συναντώ κ πεζοπόρους Ελληνες κ ξένους…Ευγενικά κάνουν στην άκρη να περάσω και τους ευχαριστώ κάθε φορά …
Είμαι καλά ..δέν έχω κανένα πρόβλημα…είμαι συνεχώς ενυδατωμένος…ο ιδρώτας ρέει ασταμάτητα !!!
Σιγά σιγά , οι δρομείς του Μαραθωνίου τελειώνουν…το αλπικό τοπίο χάνεται και δέντρα εμφανίζονται…η σκιά τους είναι υπερπολύτιμη !!!
Φτάνω στο Μικρό Πάπιγκο,το διασχίζω τρέχοντας ,κατηφοριά είναι άλλωστε και για λίγο τρέχω σε άσφαλτο…Περνάει κι ένας πλανώδιος μανάβης με δημοτικά τραγούδια (Μια βοσκοπούλα αγάπησα!!!) στα ηχεία και του κάνω νόημα να το δυναμώσει ! …
Φτάνω στον σταθμό-44ο χιλ .Εδώ έχει και όριο αποκλεισμού,αν θυμάμαι καλά στις 10 ώρες …Ο πάγκος έχει πολλά τρόφιμα…τρώω λιγο καρπούζι , λίγη μπανάνα και μερικά αποξηραμένα !! Ένα κοριτσάκι εθελοντής ,μου φέρνει το Drop Bag μου-το είχα ξεχάσει !!!Την ευχαρίστησα και της είπα να το ξαναπάρει ,διότι δεν είχα κάποιο λόγο να το χρησιμοποιήσω…Ρώτησα τι ώρα πέρασα ο πρώτος…η απάντηση ήταν ΄΄στις 10 το πρωί πέρασε ο Θεοδωρακάκος πρώτος΄΄ !!Δηλαδή , ο άνθρωπος-ΑΝΕΜΟΣ(???)έτρεχε με 8,5 χιλ την ώρα,κατά μέσο όρο !!! Τι νά πεί κανείς…Εγώ είχα μέσο όρο 5,5 ώρες και με το ζόρι !!!
Πίνω νερό,γεμίζω το παγούρι και ξεκινώ για τις Πηγές του Ποταμού Βοιδομάτη!!
Κοιτάζω το ρολόι μου …Η ώρα είναι ακριβώς 1 μεσημέρι !Ξανά κάνω υπολογισμούς…Όλα πάνε καλά !
Πρίν αφήσω πίσω μου το χωριό ,βλέπω ένα υπέροχο καταπράσινο σπίτι ,διότι ήταν τυλιγμένο ολόκληρο σε αναρριχητικό φυτό !!! Μόνο τα ανοίγματα των παραθύρων κ πορτών διακρίνονταν !!!Πολύ όμορφο …!
Στά δεξιά μου ,βλέπω τους ορεινούς όγκους που ανάμεσά τους βρίσκεται το χωριό Βικος ! (Κάποτε είμασταν κι εκεί ως τουρίστες …!). Κοιτάζω τα υψομετρικά στον αριθμό μου…΄΄Τώρα θα φτάσω στο πιο χαμηλό σημείο΄΄ σκέφτομαι…Μπροστά μου ,στα 100 μέτρα περίπου , ένας δρομέας ουρλιάζει βλέποντας την ομορφιά του τοπίου !!!!
Ξαφνικά νιώθω πόνο ,αρχικά στο ένα πόδι και μετά από λίγο και στο άλλο!!! Στο ίδιο ακριβώς σημείο!!Απίστευτο!!Το…περιφρονώ για λίγο ,αλλά δεν περνάει !! Πονάω δυνατά και στα δυό πέλματα !! ΄΄Ισως έχουν μπεί χαλίκια’’ σκέφτομαι…
Ο Ηλιος είναι ακριβώς από πάνω μου…Καίει…Πατάω (σ)την σκιά μου !!!!!Τραβερσάροντας,,τρέχοντας , μετά από κάμποση ώρα φτάνω,πονώντας, μέσα στο ποτάμι…εκεί υπήρχε ακόμη ένας μικρός σταθμός,πού έδινε νερό…Σταματώ ,βγάζω το παπούτσι ,ελέγχω,δεν βλέπω κάτι…Ούτε στο παπούτσι είχε καρφωθεί κάτι…Ξαναφοράω το παπούτσι και συνεχίζω , πονώντας πάντα …Σκέφτομαι τι μπορεί να φταίει…Μάλλον φταίνε η καινούργιες μου κάλτσες !!Τίς είχα αγοράσει την Τρίτη και τις πρωτοφόρεσα στον αγώνα ! Μάλλον ήταν λάθος καραμπινάτο !!!
Το μονοπάτι στην Χαράδρα του Βίκου το θυμόμουνα από παλαιότερα ,πού έκανα τις ορειβατικές –πεζοπορικές εξορμήσεις με φίλους μου…
Ο,που έχει ίσιωμα η ελαφριά ανηφοριά , τρέχω κανονικά ,ενώ ό,που έχει (σπάνια)ανηφόρα δυνατή βαδίζω γοργά …Δυνάμεις έχω, ενυδάτωση επίσης φούλ !!!Αντίθετα μου ,συναντώ να έρχονται αρκετοί πεζοπόροι τουρίστες …Οι πατούσες συνεχίζουν και πονάνε…΄΄Πρέπει να είναι φουσκάλες΄΄ συλλογίζομαι…΄΄Μόλις φτάσω σε Κεντρικό Σταθμό θα τις εξουδετερώσω και θα συνεχίσω΄΄…΄΄Ελπιζω να μην είναι αργά μόνο και έχουν μεγαλώσει΄΄…Σκέφτομαι τι ακριβώς θα πώ στον Γιατρό,προκειμένου να με καταλάβει εγκαίρως…
Το ρηχό-εώς στεγνό!- ποτάμι βρίσκεται στα αριστερά μου…Τα δέντρα προσφέρουν την πολύτιμη σκιά τους…Τα πουλία κελαηδούν…Μυρίζω ρίγανη… …Κρατώ το καπέλο στο χέρι …Σε μερικά σημεία χρειάζεται να χρησιμοποιήσω και τα χέρια μου, να γαντζωθώ …Νιώθω λίγη πείνα…Αμέσως ,χωρίς δεύτερη σκέψη,χωρίς να βγάλω το σακίδιο , φτάνω το σακουλάκι με τον αποξηραμένο ανανά και αρχίζω να μασουλάω , τρέχοντας ελαφρώς …
Σε κάποιο σημείο ,συναντώ έναν δρομέα ,να έχει καθήσει κάτω,αποκαμωμένος,του κάνω νόημα με το χέρι ΄΄τι τρέχει ?΄΄ …΄΄Δεν μπορώ άλλο , θα μείνω λίγο να ξεκουραστώ ΄΄ μού λέει,μασουλώντας κάτι…
Θυμόμουν ότι κάπου στην διαδρομή εδώ θα βρώ και μια σιδερένια σκάλα…αλλά πιά έχουν αλλάξει τα πράγματα : έχει γίνει χτιστή σκάλα πιά ! Και μάλιστα,πρόσφατα ! Μακρυά μπροστά μου,ακούω κουδούνια από πρόβατα !! ΄΄Μα ,υπάρχουν πρόβατα εδώ??Ο τσοπάνος που τα προσέχει ,θα πρέπει να είναι ήρωας ,αφού θα πρέπει καθημερινά να ανεβοκατεβαίνει το φαράγγι !!!!΄΄. Τελικά ,δεν ήταν πρόβατα!!! Ούτε τσοπάνος !!! χα χα χα !!! Ηταν ο επόμενος σταθμός ,στο 55ο χιλ., που είχε νερό κ ισοτονικό…Και είχαν και μερικά κουδούνια ,που τα χτυπούσαν –για ενθάρυνση!-κάθε φορά που εμφανίζονταν και κάποιος δρομέας !!Η ώρα είναι 4 το απόγευμα…
Σταματώ, πίνω νερό και ισοτονικό,γεμίζω το παγούρι με νερό και φεύγω …΄΄Θέλω άλλα 5 χιλιόμετρα-1 ώρα διαδρομή ακόμη- μέχρι τον Κεντρικό Σταθμό στο Μονοδένδρι,όπου θα κάνω αυτοψία στις πατούσες μου ΄΄!!!Το μονοπάτι γίνεται ανηφορικό …Σιγά σιγά απομακρύνομαι από το ποτάμι…Το τοπίο σε όλη την διαδρομή είναι μαγευτικό…ζωηρό πράσινο χρώμα παντού…Νερα’ι’δοδάσος !!!
60ο χιλ….Κεντρικός Σταθμός…Υποδοχή με χειροκροτήματα,μουσικές,σειρήνες!!! …Αναζητώ τον Γιατρό…Είναι μια κυρία του ΕΕΣ(και την ευχαριστώ πολύ). Της εξηγω-αρχικά έχει αντιρρήσεις (??!!!)ως προς τον τρόπο που της λέω πώς να δράσει… και αρχίζω και βγάζω το ένα παπούτσι και την κάλτσα…Ελέγχει αλλά δεν βλέπει φουσκάλα !!!Ψεκάζει με κάτι την πατόυσα και ξαναφοράω κάλτσα κ παπούτσι …Δεν κάνω τον κόπο να ελέγξω το άλλο πόδι…Αναρωτιέμαι τι συμβαίνει…
Τρώω ένα φούλ πιάτο μακαρόνια σκέτα,λίγο καρπούζι δροσερό,αποξηραμένα βερύκοκα,απολαμβάνοντας μερικούς δρομείς που καταφθάνουν και τους χειροκροτώ κι εγώ …Εχουν πολλά ωραία διατροφικα πράγματα εδώ ,αλλά δεν θα τα τιμήσω !!!
Η διαδρομή,συνεχίζοντας, είναι ασφάλτινη και κατηφορική.Φτάνουμε στο χωριό Βίτσα ,στην πλατεία.Προσφέρουν νερό.Σταματώ κ πίνω 2 ποτήρια ! Ενας θαμώνας του καφενείου με ρωτάει αν είμαι ευχαριστημένος από τα παπούτσια μου…Του απαντώ αρνητικά ,αλλά ΄΄είναι καινούργια σχεδον …έναν Ολυμπο και το Ζαγόρι έχουν τρέξει…Μόλις τελειώσω και τούτον τον αγώνα θα τα πετάξω΄΄ …
Ξαναρχίζω τρέξιμο αποχαιρετώντας τους,κατηφορικά σε πλακόστρωτα δρομάκια …Ελέγχω την υψομετρική στο νούμερό μου…Μπροστά μου θα συναντήσω μια μικρή ανηφοριά..Μεγάλη υπόθεση να ξέρεις τι σε περιμένει,όπως μεγάλη υπόθεση είναι και η προπόνηση στην διαδρομή του αγώνα !
Και μετά, το Δίλοφο,άλλος ενας Σταθμός-66ο χιλ ! Κάθομαι σε μια καρέκλα και τρώω λίγο καρπούζι,πίνω νερο…Μου προσφέρουν σοκολάτα αλλά αρνούμαι, δεν την θέλω …Τους ακούω πού λένε ότι μετά από 4 χιλ κατηφορικά, θα είμαστε στο χωριό Κήποι …Ξεκινώ ,προσέχοντας τα σημάδια …Να μην κάνω λάθος !!
Παρατηρώ ότι η σήμανση είναι λίγο αραιή ..΄΄χμμμ,θα δυσκολευτούν οι νυχτερινοί΄΄ σκέφτομαι …το μονοπάτι είναι ΄΄φιδίσιο΄΄… Φτάνω σε ένα πέτρινο γεφύρι –του Καπετάν Αρκούδη,όπως λέγεται !!- όπου τέχω πάνω του !!!Διασχίζω την άσφαλτο καιξαναμπαίνω σε πυκνό δάσος !
Φτάνω στους Κήπους-70ο χιλ., μετά από 1 ώρα! ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ 4 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΥΓΟΥΜΕΝΟ ΣΤΑΘΜΟ όπως είπαν !!!Δεν είναι δυνατόν, να τρέχω συνεχώς,κατηφορικά,και μετά από μία ώρα να έχω κάνει ΜΟΝΟ 4 χιλιόμετρα !
Στον Σταθμό ,εκπλήσσομαι,όταν βλέπω να μοιράζουν και…φιάλες με μαγνήσιο !!Τους ευχαρίστησα ευγενικά ,δεν θέλω!! Πουθενά αλλού δεν το έχω συναντήσει αυτό !!!!Πίνω νερό,ισοτονικό και τρώω λίγα αποξηραμενα …
Και αναχωρώ επί της ασφάλτου !Ενα αυτοκίνητο σταματά δίπλα μου και-αστειευόμενος- μου λέει να με μεταφέρει μέχρι παρακάτω !!!! Γελάμε προς στιγμήν και εξαφανίζεται…Λίγο πιο κάτω ,ερχεται αντίθετά μου ένας κύριος με 2 σκυλιά χωρίς λουρί…τον προσπερνώ…Ξαφνικά το ένα έρχεται γαβγίζοντας πίσω μου…και με αγγίζει !!!!! Τρελαίνομαι !!!!!Γυρίζω , το φωνάζω , σταματάει προς στιγμήν αλλά επανέρχεται …Το αφεντικό του με κοιτά και χαζογελάει !!! Του φωνάζω λιγάκι έντονα , να το μαζέψει και ότι δεν είναι για γέλια η υπόθεση …Συνεχίζω να τρέχω με την όπισθεν !!
Μετά από 1 ώρα ακόμη δυνατής ανηφορικής διαδρομής ,φτάνω στο Καπέσοβο, όπου η υποδοχή είναι απίστευτη από τους ντόπιους !! Είναι ο πρό-τελευταίος σταθμός πρίν τον Τερματισμό !Πίνω λίγο νερό,συναντώ κι έναν φίλο δρομέα,που έτρεξε στα 42!! Μου λέει ΄΄Πώς σου φάνηκε ο αγώνας??Χόρτασες χιλιόμετρα η να ξαναγυρίσεις πάλι προς τα πίσω ??!!! Γελούμε δυνατά !!
Ξαφνικά έρχεται μια κοπελιά-τουρίστρια και μου ζητάει-στ Αγγλικά!- να βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί !!Μου εξηγεί ότι είναι από την Αίγυπτο !!!!!Τους αποχαιρετώ και φεύγω…Η ώρα είναι 19:30!! …4 χιλιόμετρα έμειναν πιά !Λογικά, θα τερματίσω στις 20:30 το αργότερο !Πολύ ωραία!! Ο Ηλιος είναι ακόμη…Η διαδρομή είναι ασφάλτινη,τρέχω ελαφρά…ακολουθώ τους κώνους που σηματοδοτούν την κατεύθυνση…Σε 2 χιλιόμετρα θα συναντήσω τον τελευταίο σταθμό …Τα αυτοκίνητα που διέρχονται,κοντοστέκονται και με συγχαίρουν !!!
Μακρυά ,βλέπω τους προπορευόμενους δρομείς να έχουν αφήσει την άσφαλτο και να έχουν ξαναμπεί σε μονοπάτι…Μετά από λίγη ώρα , είμαι εκεί κι εγώ !!!
Ακολουθεί μια διαδρομή ανηφόρα-κατηφόρα,ψυχοβγαλτική !Τρέξιμο, περπάτημα,τρέξιμο,περπάτημα! χα χα !!
Φτάνω στον τελευταίο σταθμό…μετά από 45 λεπτά!!! ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ ΝΑ ΤΡΕΧΑΛΟΠΕΡΠΑΤΩ 45 ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ –ΜΟΝΟ- 2 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ??????΄΄Κάτι δεν πάει καλά με την χιλιομέτρηση’’ !!! Τους το αναφέρω εκεί στον τελευταίο σταθμό(!!!!!)ΌΤΙ ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΩΣΤΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ…Αναγνωρίζουν ότι όντως έχω δίκιο …Προσφέρουν νερό…Εχω στο παγούρι μου,συνεχίζω το ελαφρύ τρέξιμο…
Ο Ηλιος έχει βασιλέψει σχεδόν !! Το μονοπάτι είναι πετρώδες και κατηφορικό,χρειάζεται λίγη προσοχή να μην τραυματιστώ τώρα στα τελειώματα…Οι πατούσες πονάνε φυσικά!Αυτές τον ρόλο τους κι εγώ τον δικό μου !!!
Στο βάθος – επιτέλους!- βλέπω το Τσεπελοβο,τα υπέροχα πέτρινα σπίτια του !! Ακούω και μουσικές , φωνές , ονόματα αυτών πού τερματίζουν…
Με πλησιάζει ένας δρομέας από πίσω …κάνω στην άκρη,του γνέφω να περάσει…αλλά μού λέει ότι δεν θέλει να περάσει,θέλει απλά να πορευτεί μαζί μου ,έως το τέλος,είναι γύρω στα 30 ετών !!!Πρώτη του φορά δοκίμασε κάτι τόσο μεγάλο,ολομόναχος στην διαδρομή,δεν μπορούσε να συγχρονιστεί με αναπνοές κ βήματα κλπ κλπ !
Κάνω για δεύτερη φορά στην άκρη και του λέω ΄΄Πρέπει να περάσεις μπροστά, είσαι νεότερος μου, θα το καταφέρεις..΄΄
Αυτός όμως δεν θέλει,του αρέσει να πάμε παρέα,με ρωτάει πόσα χρόνια τρέχω κλπ κλπ …
Εκπλήσσεται όταν ακούει ότι τέλος Αυγούστου θα κλείσω τα πρώτα μου 5 χρόνια Δρομικής Ικανότητας !! Χα χα χα !!!
Με αυτά και με τα άλλα ,φτάνουμε στην άκρη του χωριού !!!Πλήθος από μικρά παιδάκια μας περιμένουν,κάνουμε like (χα χα !!),και μας παίρνουν στο κατόπι…Ανα διαστήματα μας χειροκροτούν-ενθαρρύνουν άλλοι δρομείς πού έχουν τερματίσει και προχωρούν για την διαμονή τους !!!
Τα παιδάκια έχουν ΄΄κόψει΄΄ δρόμο και μας περιμένουν πιο κάτω ξανά !!Στιγμές μοναδικές !!Στήν πλατεία, πού είναι πλημμυρισμένη κόσμο,όλοι σηκώνονται όρθιοι και μας χειροκροτούν, σφυρίζουν , ΜΠΡΑΒΟ, …Χειροκροτώ κι εγώ , κλείνω τα μάτια και υποκλείνομαι …Βλέποντάς το αυτό , δυναμώνουν ακόμη περισσότερο οι φωνές , τα χειροκροτήματα …μια γιαγιά απλώνει το χέρι και κάνουμε like!! χα χα !!…Ανατριχιάζω …
Συνεχίζουμε ,τρέχοντας βγαίνουμε στην άσφαλτο…Λίγο έμεινε ακόμη…Και να ..Η γραμμή εκκίνησης είναι πιά ορατή !! Είναι το Τέλος !! Πλησιάζοντας ,καταλαβαίνω τον φίλο δρομέα να ΄΄κόβει΄΄ το βήμα του και να μένει πίσω …Αμέσως,ενώ τρέχω κανονικότατα ,με μια…στρατιωτική φωνή (χα χα !!!)του φωνάζω ΄΄ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΙΝΕΙΣ ΠΙΣΩ ΜΟΥ , ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΘΑ ΄΄ΜΟΥΛΑΡΩΣΩ΄΄ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ΄΄!!!Και το εννοούσα !!Με διαβεβαιώνει ότι θα τερματίσουμε μαζί !!!
Στα τελευταία 50 μέτρα ,κάνω νεύμα στον κόσμο να κάνει σαματά !!! Ο Πολιάς-ο εκφωνητής!- να λέει ΄΄ Και καταφθάνει τώρα ,ένας γνωστός δρομέας ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΥΝΑ, ο τάδε!!! Του κάνω νεύμα –χωρίς να τον βλέπω!!-ότι ΄΄δεν άκουσα τίποτα΄΄ και αυτό με ακόμη δυνατότερη φωνή επαναλαμβάνει !χα χα !
Περνάμε την γραμμή τερματισμού !!!ΩΡΑ 20:48΄!!!
Χρόνος:15 ώρες κ 48 λεπτά!!80 χιλιόμετρα(σύν 2 χιλιόμετρα ΄΄ορφανά΄΄!).ΤΕΛΕΙΑ!!!!Θέση 58η!!!!!!!
Συγχαίρω τον δρομέα πού τρέξαμε τα τελευταία 2 χιλιόμετρα μαζί…Είμαι πολύ χαρούμενος φυσικά !!!
Αγνωστοι δρομείς ,μας συγχαίρουν για την επιτυχία μας !!!
Βρίσκω μια καρέκλα και κάθομαι, παρακολουθώντας δρομείς να τερματίζουν και να τους χειροκροτώ !!!
Μετά από 10 λεπτά ,πήγα και παρέλαβα το Drop Bag μου και έφαγα ακόμη μια μακαρονάδα,καρπούζι και παραδοσιακή της περιοχής, χορτόπιττα !!!
Επρεπε τώρα να κάνω 1 χιλιόμετρο –αποθεραπεία! Χα χα !) ανηφορικό , έως να φτάσω στο δωμάτιό μου,πονώντας πάντα,στην ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ!!!!
Στον δρόμο ,βλέπω δρομείς να έρχονται, τους χειροκροτώ,τους φωνάζω ΜΠΡΑΒΟ!!!
Ο φακός μου ήταν στον καθρέφτη τού αμαξιού μου…τον μάζεψα !!
Μπαίνω στο δωμάτιο,τακτοποιώ τα πράγματά μου,(να είμαι έτοιμος να φύγω 5 το πρωί , να παρευρεθώ σε κοινωνική εκδ΄λωση,στο χωριό μας!!!)και ώρα 10 ήμουν ξαπλωμένος !
Φυσικά ,δεν μπορούσα να κοιμηθώ ! Το περίμενα αυτό !!! Μετρώ τους παλμούς μου…τίποτα…μετά βίας έφθαναν τους 55…Δεν κοιμήθηκα τελικά,απλά ήμουν οριζοντιωμένος !
Σηκώνομαι, στις 04:30 , κάνω ένα μπάνιο και ώρα 5 αναχωρώ από το Τσεπέλοβο !!!!!!!
Μόλις επέστρεψα ασχολήθηκα με τις πατούσες…Υπήρχαν φουσκάλες,οι οποίες είχαν σπάσει,γι αυτό και δεν μπορούσε να τις δεί η γιατρός του ΕΕΣ !! Τις τακτοποίησα και κοιμήθηκα μερικές ώρες !!!
Δευτέρα πρωί,πρωί ,ήμουν στην δουλειά …κανονικά …απλά..σαν να μην συνέβη τίποτα απολύτως !!!!
Σας ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ ό,λους σας !!!!
**Ο πρώτος,πού τερμάτισε , ηταν ο Θεοδωρακάκος ,πού τερμάτισε σε…9 ώρες και 30 λεπτά !!
***Τώρα πιά,νιώθω πιο σίγουρος για τον επόμενο,τον Κορυφαίο Αγώνα Ολων …!!!
